Santiago here I come...etappe 6

Als ik opsta zie ik de laatste wandelaars vertrekken. Het is half negen. Na mijn oefeningen  die ik dagelijks trouw doe, maak ik mijn eigen ontbijtje en geniet van de zon. Inmiddels is de tent droog en kan ik alles inpakken.

Op basis van de weersvoorspelling en de aanbevelingen ga ik de noord route doen. Dat houdt in dat ik naar Deba rijd. Daarna pak ik de noord route op. De verbindingsroute van Estella naar Deba gaat door twee natuurparken en ik rijd de bewolking tegemoet. Maar hoewel ik het ergste verwacht blijft het droog en zodra ik in Deba kom, krijg ik strak blauwe lucht. De omgeving laat zich het best omschrijven als middel gebergte.

Veel naaldbomen en ik denk dat ik zo rond de 1000 meter NAP rijd maar niets is minder waar. Ik rijd op 170 meter. Dat is een vreemde gewaarwording. Toch rijd ik zo nu en dan over een piek (rond de 300 meter) en heb ik dus serieuze problemen met de haarspeldbochten. De bochten zonder zicht blijven een uitdaging. Ook kan ik de bewegwijzering niet helemaal volgen. De ene keer staat er max 50 en is er niets aan de hand, de volgende bocht staat er niets en is het een haarspeldbocht. Tel hier bij op dat de XT660Z een hoog zwaartepunt heeft en de remmen zo nu en dan verrassen. Dit komt door het grote voorwiel, handig voor grote obstakels maar je moet de moto echt de bocht ingooien. 

Vervolgens loopt de navigatie vast op de route. Ik denk dat deze te groot is. Hij blijft maar rekenen. Dat is werk voor straks. Eerst maar eens de route oppikken. Dat lukt en ik rijd zo maar langs de kust. Ik vind mijn rustplaats in Mundaka. Ik vind daar de enige camping in de buurt en ga uiteten in een visrestaurant aan de haven. Ik eet heerlijke vis en aangeschoten en 25 euro armer verlaat ik het restaurant. Ik heb inmiddels de navigatie geupdate en ga lekker in mijn donsslaapzakje de nacht tegemoet. Het is inmiddels 6 graden, maar minder koud dan gisteren, of is dat de invloed van de wijn?